W listopadzie 1982 w przeddzień ogłoszonego przez ukrywających
się działaczy „Solidarności” strajku
generalnego bezpieka wzięła go z domu i pod pozorem służby
Ojczyźnie zamknęła w Wojskowym Obozie Specjalnym; była to
ukryta forma internowania, wyszedł w lutym 1983.
Wojskowe
odosobnienie jeszcze wzmogło chęć działania; poprzez „Zośkę”
dla której drukował „Serwis Informacyjny” i
„Aktualności” trafił do Wojtka Marchewczyka,
ten wciągnął go do roboty. Brał się za wszystko: drukował,
kolportował, zdobywał papier. W końcu najmocniej wciągnęło
go drukowanie, nie dlatego żeby było szczególnie interesujące,
ale ktoś z techniczną smykałką musiał to robić: nie tylko
wkładać matryce i „kręcić”, ale regulować,
naprawiać, dorabiać niemożliwe do legalnego zdobycia części.
Tak generał Jaruzelski przekwalifikował go na drukarza.
Wybuch
strajku w Hucie w 1988 roku zastał go wraz z grupą kolegów u
„Kaśki”. Ktoś rzucił: no to drukujemy
„Hutnika” codziennie! Oczywiście trzeba było
to robić, bo pismo ma służyć strajkującym. Nocą drukował,
wczesnym rankiem zawoził paczki zadrukowanego papieru do
„skrzynki” kolportażowej; tyle ile mógł unieść,
brał ze sobą i przez płot dostawał się do strajkującego
zakładu, aby zebrać informacje do następnego numeru. Po
trzech dniach takiej pracy, w sobotnie popołudnie wylądował w
szpitalu pod kroplówką. Robotę podjęli koledzy. W poniedziałek
zameldował się do pracy ponownie. Pewnie bezpieka wiedziała o
ich pracy, bo za bardzo się podczas strajku nie kryli, ale w
1988 roku rozpadająca się komuna nie potrafiła lub nie chciała
za mocno uderzyć.
Zatrzymywany
prewencyjnie wielokrotnie nigdy nie był aresztowany przy
„robocie”, drukował „Hutnika” i wiele
innych tytułów na różne sposoby aż do wyborów.

|

|

|

|
W roku 1988 wyróżniony medalem „Plus Ultra”
przyznawanym przez „Ruch Odwaga i Prawda” oraz
„Związkową Niezależną Oficynę Wydawniczą”
ludziom szczególnie zasłużonym w działalności
polskiego podziemia. |
Na jubileusz 25. lecia pisma „Hutnik” uhonorowany medalem
„ZA
ZASŁUGI DLA MAŁOPOLSKIEJ SOLIDARNOŚCI”
|
oraz
medalem Pro Memoria Prasy Podziemnej 1982-1989 „NIEZŁOMNYM
W SŁOWIE”
|
W
25. lecie Porozumienia Prasowego „Solidarność
Zwycięży” za współpracę – honorowa odznaka
Solidarności Walczącej (PPSZ)
|
 |
W grudniu 2009 roku odznaczony
przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego
Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta. |
 |
11 grudnia 2010 roku odznaczony
przez Kornela Morawieckiego
Krzyżem
Solidarności Walczącej |
|
|
kliknij na banerze poniżej aby przeczytać biogram
zamieszczony w
„Encyklopedii Solidarności"
oraz
w Słowniku „Niezależni dla kultury 1976-1989”

wróć >
|