ANDRZEJ

BARWIŃSKI

ur. 6.06 1954 r.

– od 1974 r pracownik Huty Stalowa Wola w dziale głównego technologa, działacz związkowy, w „Solidarności” od początku tj. od 1980 r. Aktywny uczestnik strajku w 1981 r. w regionie „Ziemia Sandomierska”. Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 r. zaangażowany w pomoc dla internowanych (organizowanie pomocy finansowej na terenie zakładu). Kilkakrotnie przesłuchiwany przez SB w 1981, 1982, 1984 r. W 1982 r. musiał zmienić pracę (z pracownika umysłowego na fizycznego).

5.11.1982 skierowany do odbycia tzw. ćwiczeń wojskowych w Czerwonym Borze (do 3.02.1983 r).

   — Osadzeni w Czerwonym Borze pozbawieni byli możliwości uczestniczenia we Mszy Świętej nawet przez radio. W wigilię Bożego Narodzenia udało mi się, dzięki wcześniejszym zabiegom uruchomić w odbiorniku telewizyjnym transmisję radiową pasterki. Uczestniczyła w niej duża grupa „wojskowych” odbywających ćwiczenia.

Po opuszczeniu Czerwonego Boru mocno zaangażowany w działalność podziemną Solidarności  (kolportaż prasy i wydawnictw podziemnych, członek struktur podziemnych Solidarności) oraz samorządu pracowniczego. W okresie (VII.1985 – VII.1987 członek Rady Pracowniczej Kombinatu Przemysłowego Huty Stalowa Wola wybrany przez załogę.

13 czerwca 1984 roku aresztowany za działalność podziemną. Zwolniony na mocy amnestii 29 lipca 1984 r.

Organizator niezależnych obozów dla dzieci i młodzieży w Krasiczynie 1985 r.  i w Makowie Podhalańskim 
w 1988 r.

wróć >