JERZY KOPECZEK

Ur. w 1950 roku w Bielsku Białej. Absolwent Politechniki Wrocławskiej.

Za kolportaż ulotek w marcu 1968  usunięty przed maturą z Liceum Ogólnokształcącego w Oleśnie.

W czasie studiów związany ściśle z Duszpasterstwem Akademickim „Maciejówka” we Wrocławiu, wielokrotnie wzywany i szykanowany przez SB.

         We wrześniu 1980 roku od razu włącza się w tworzenie struktur Solidarności w KP HSW Stalowa Wola, inicjując powstawanie ich na wydziale HTL. Uczestniczy w pierwszym zebraniu na Narzędziowni, powołującym Tymczasowy Komitet Założycielski. W okresie do grudnia 1981 wchodzi w skład Zespołu Doradczego, zespołu prowadzącego negocjacje płacowe z Dyrekcją HSW, trzyosobowego sekretariatu negocjującego z Wojewodą utworzenie MKZ i doprowadzającego do utworzenia struktur MKZ w Stalowej Woli. Zostaje wybrany Przewodniczącym NSZZ Solidarność na Wydziale HTL. Wydelegowany zostaje jako przedstawiciel Solidarności HSW na spotkanie branżowe w Hucie w Nowej Hucie oraz do prac Regionalnej Komisji Wyborczej weryfikującej wybory w Regionie Ziemia Sandomierska. Jest delegatem huty na wybory do Zarządu Regionu.

            W momencie ustanowienia stanu wojennego od razu podejmuje działanie. „Zdecydowano się na strajk dnia następnego (14 XII 1981r.). Inicjatorami byli Ewa Kuberna  i Jerzy Kopeczek. [...] Oboje doszli do torów kolejowych przy obecnej ulicy ks. J. Popiełuszki [...] Szlaban był zamknięty, a na przejazd czekały cztery autobusy zmierzające do huty. Jak relacjonuje Ewa Kuberna: wbiegaliśmy do nich kolejno i mówili ludziom, że zamknęli naszych kolegów, że trzeba strajkować. Zatrzymywano także większe grupy osób idących do pracy, naświetlając im zaistniałą, trudną i niebezpieczną sytuację tłumacząc, że należy bronić zatrzymanych działaczy. [...] Wewnątrz Huty po wydziałach chodził Jerzy Kopeczek”[1]

            „Tego samego dnia w mieszkaniu Państwa Czwarnów przy ul. Niezłomnych zbierają się: Ewa Kuberna, Jerzy Kopeczek, Andrzej Habuda, Adam Jaworski, Krzysztof Kaczor, Tadeusz Wojtas, Małgorzata Czwarno i Maria Barwińska. Ustalają, że należy zorganizować tajne struktury „Solidarności” i podjąć działalność.”[2]

            „W związku z tym, że postać wyżej wymienionego była dla SB niewygodna, gdyż za bardzo „rzucał się w oczy” na wydziałach, „poproszono” go o podpisanie lojalki. Podobnie było z Ewą Kuberną. Oboje odmówili, więc zostali internowani. Jerzy Kopeczek decyzję o tym otrzymał 16 grudnia za to, iż nawoływał do naruszania porządku prawnego.”[3]

             15 grudnia przedstawiono mu akt oskarżenia o strajki w HSW. Ponieważ huta nie chciała przyznać się do strajków, zmieniono akt oskarżenia na akt internowania. Internowany w Załężu do 29 kwietnia 1982 roku.       

            Wczesną jesienią uczestniczy w spotkaniu organizującym podziemne struktury Regionu. Zostaje „namierzony” kiedy próbuje  poszerzyć sieć kolportażu na kilka nie objętych siecią wydziałów HSW. Dostaje wezwanie do RKU w Nisku i zostaje zesłany do Specjalnego Obozu Wojskowego nr VI w Czerwonym Borze (od 5 listopada 1982 do 3 lutego 1983).

           W latach 80 czynnie uczestniczy w tworzeniu podziemnych materiałów drukowanych.

„BI sygnowany jest przez Tymczasową Komisję Zakładową NSZZ „Solidarność” HSW. W skład redakcji weszli:   Ewa Kuberna, Jerzy Kopeczek [...]”[4]

         Przez cały okres lat 80 pisze w BI i w piśmie SMiS pod pseudonimem „Tygrys” i używając inicjałów JK.

 wróć >